Wszystkie czasowniki w języku hiszpańskim można podzielić na trzy zasadnicze grupy: czasowniki posiadające końcówkę: -ar, posiadające końcówkę –er lub zakończone na –ir;
-
czasowniki regularne:
Są to czasowniki, które posiadają odmianę w czasie teraźniejszym trybu oznajmującego. Odmiany tej łatwo jest się nauczyć zapamiętując odpowiednie zakończenia, które należy dodać do tematu czasownika po usunięciu jego pierwotnej końcówki. Tymi zakończeniami dla rodzajników osobowych liczby pojedynczej i mnogiej są kolejno: o, as/es, a/e, amos/emos/imos, áis/éis/ís, an/en, np. comer – como – comes – comemos itd.;
-
czasowniki zwrotne:
Odmieniają się przez osoby. Cząstka „się” zmienia formę w zależności od osoby, przy której występuje (opisane przy zaimku zwrotnym);
-
czasowniki z obocznościami:
Czasowniki nieregularne, czyli z obocznościami zmieniają podczas odmiany niektóre litery, na przykład: Pedir, servir, seguir. Nie istnieje praktycznie żadna reguła, czasowników tych należy po prostu się nauczyć.