W języku hiszpańskim przysłówek występuje zawsze po czasowniku. Czasami opisuje przymiotnik, wtedy pojawia się przed nim. Może opisywać również inny przysłówek, tym samym zmieniając jego znaczenie, wtedy również pojawiają się przed tą częścią mowy. Przykładami przysłówków opisujących przymiotniki bądź inne przysłówki mogą być: poco – mało albo casi – prawie. Przysłówki opisujące sposób robienia czegoś to na przykład: bien – dobrze albo mal – źle. Tak zwane przysłówki odprzymiotnikowe powstają poprzez dodanie końcówki –mente, na przykład totalmente – całkowicie, co powstało od słowa: total – całkowity. Biorąc pod uwagę stopniowanie przysłówków należy zwrócić uwagę na to, że posiadają one wyłącznie stopień wyższy, wzmocnienia możemy w tym przypadku dokonać poprzez dodanie słówka „más” oznaczającego „bardziej”. Niektóre z przysłówków posiadają nieregularną odmianę, są nimi na przykład „mal” – źle, „peor” – gorzej.