W języku hiszpańskim wyróżnia się tryb oznajmujący czyli indicativo, warunkowy czyli condicional, rozkazujący czyli imperativo oraz łączący czyli subjuntivo. Mówi się również o dziewięciu czasach:
a) Presente (czas teraźniejszy):
Pojawia się w przypadku mówienia o czynności, która odbywa się aktualnie lub jest zwyczajowa. Konstrukcja zdania w tym czasie wygląda następująco: podmiot (opcjonalnie) + czasownik (odpowiednio odmieniony) + dopełnienie; Pytania tworzy się poprzez dodanie na początku zdania odwróconego znaku zapytania (¿) oraz postawienie słówka pytającego, np. COMO czyli JAK?. Konstrukcja zdania przeczącego wygląda następująco: podmiot (opcjonalnie) + no + czasownik + dopełnienie. Jak widać zatem, by utworzyć przeczenie należy w odpowiednim miejscu dodać słówko „no”;
-
Pretérito Anterior (czas zaprzeszły):
Przy jego pomocy wyraża się czynności w przeszłości, które miały miejsce przed jeszcze inną czynnością, która również wydarzyła się w przeszłości. Konstrukcja zdania oznajmującego w tym czasie wygląda następująco: podmiot (opcjonalnie) + czasownik posiłkowy haber + imiesłów bierny + dopełnienie. Pytania i przeczenia tworzy się podobnie jak w przypadku czasu Presente;
-
Preterito Perfecto (czas przeszły dokonany złożony):
Za jego pomocą w języku hiszpańskim wyraża się czynność, która ma nadal miejsce lub nadal odczuwa się jej skutki. Konstrukcja zdania oznajmującego w tym czasie wygląda następująco: podmiot (opcjonalnie) + czasownik posiłkowy Haber + imiesłów bierny + dopełnienie. Pytania i przeczenia tworzy się na podobnej zasadzie jak w czasie Presente;
-
Preterito Indefinido (czas przeszły dokonany):
Jest to pewnego rodzaju odpowiednik polskiego czasu dokonanego. Konstrukcja zdania oznajmującego w tym czasie wygląda następująco: podmiot (opcjonalnie) + czasownik (odpowiednio odmieniony) + dopełnienie. Pytania i przeczenia tworzone na tej samej zasadzie, co zawsze;
-
Preterito Pluscuamperfecto (czas zaprzeszły):
Przy jego pomocy w j. hiszpańskim wyraża się czynności przeszłe dokonane. Pojawia się w zdaniach złożonych oraz pojedynczych. Konstrukcja zdania wygląda następująco: podmiot (opcjonalnie) + czasownik posiłkowy Haber (odmieniany w Preterito Imperfecto) + imiesłów bierny + dopełnienie. Pytania i przeczenia tworzone na takiej samej zasadzie jak w innych czasach;
-
Preterito Imperfecto (czas przeszły niedokonany):
Przy jego użyciu opisuje się czynności, które miały miejsce w przeszłości i nie skończyły się. Będzie to zatem pewnego rodzaju odpowiednik polskiego czasu niedokonanego. Konstrukcję zdania tworzy się następująco: podmiot (opcjonalnie) + czasownik (odpowiednio odmieniony) + dopełnienie. Istnieją czasowniki posiadające regularną odmianę w tym czasie (wystarczy nauczyć się końcówek) oraz takie, które są nieregularne. Pytania i przeczenia tworzone są tutaj tak, jak w innych czasach.
-
Futuro Imperfecto (czas przyszły dokonany i niedokonany):
Przy jego pomocy określa się czynności przyszłe. Konstrukcja zdania: podmiot (opcjonalnie) + czasownik (odpowiednio odmieniony) + dopełnienie. Czasowniki regularne posiadają charakterystyczną dla tego czasu odmianę, która jest uzależniona od pierwotnej końcówki czasownika.
-
Futuro Perfecto (czas przyszły dokonany złożony):
Przy jego pomocy wyraża się czynność, która odbędzie się w przyszłości i zakończy się w określonym momencie w niej. Często w związku z tym nazywany także czasem przedprzyszłym (Antefuturo). Konstrukcja zdania w tym przypadku wygląda następująco: podmiot (opcjonalnie) + czasownik posiłkowy haber + imiesłów bierny + dopełnienie.