Początków języka hiszpańskiego należy doszukiwać się w V wieku na Półwyspie Iberyjskim, kiedy to największą rolę odgrywała, posiadająca korzenie w Cesarstwie rzymskim – łacina. W momencie upadku Cesarstwa łacina przestała mieć większe znaczenie, a podział terytorialny, jaki można było zaobserwować w czasach Cesarstwa rzymskiego miał znaczenie w kształtowaniu się różnych dialektów łacińskich.
Wraz z upływem czasu różnice pomiędzy poszczególnymi dialektami stawały się coraz głębsze aż w końcu doprowadziły do wyłonienia się odrębnych języków, w tym hiszpańskiego a w tamtych czasach kastylijskiego (to wszystko trwało około pięciu wieków). Sama nazwa języka (jak i właściwie też państwa) wzięła się od prowincji obejmującej ówczesny Półwysep Iberyjski (Hispania), gdzie posługiwano się nim. Początkowo hiszpański (Romance) zawierał bardzo dużo elementów łaciny, a do dzieł literackich, które miały okazję powstać w tym języku zalicza się między innymi poezję śpiewaną a także przeróżne teksty ludowe. Średniowiecznemu dialektowi kastylijskiemu zawdzięczamy natomiast hiszpański język literacki. Jego znaczenie było w XIII wieku tym większe, że dzięki Alfonsowi X, właśnie za nim przyjmowało się znaczenie słów, co do których miało się wątpliwości.
Kolejnym czynnikiem, który odegrał ogromną rolę w wieloletnim kształtowaniu się obecnego języka hiszpańskiego były postępy rekonkwisty hiszpańskiej. Prawdziwy literacki język hiszpański powstał dopiero w XV wieku po podboju przez Ferdynanda Aragońskiego oraz Izabelę Kastylijską (Królów Katolickich) Granady. Pomimo tego, że poszczególne struktury gramatyczne języka hiszpańskiego kształtowały się praktycznie od samego początku, to dopiero (albo już) w 1492 roku opublikowano pierwszą gramatykę języka hiszpańskiego. Ów dzieło zawdzięcza się autorowi o nazwisku Antonio de Nebriję, którego autorstwa jest również między innymi pierwszy słownik hiszpański.
W tym czasie Hiszpania powoli, ale sukcesywnie zaczęła stawać się światową potęgą. Obecnie języka hiszpańskiego (lub jak kto woli kastylijskiego, bowiem ta nazwa cały czas obowiązuje) używa się jako języka urzędowego w ponad dwudziestu krajach na całym świecie, ponadto około 450 milionów ludzi posługuje się nim jako językiem ojczystym. Hiszpański można usłyszeć między innymi w Kanadzie, Brazylii, Stanach Zjednoczonych, Izraelu czy też na Filipinach. Coraz chętniej ludzie w różnym wieku na całym świecie uczą się hiszpańskiego (statystyki wskazują na około 46 milionów osób w ponad 90 krajach), którego potęga wciąż rośnie. Ponadto praktycznie każdy uczeń dobrej szkoły europejskiej ma możliwość nieobowiązkowej nauki tego języka.